Leserefleksjoner #1: Dei beste bøkene i 2015

I 2015 har eg lest 132 bøker. Det er ein god blanding av papir og lyd, med innslag av ebøker. Eg veksler mellom å følgje lesemåla og lese av hjertens lyst det som faller meg inn. Ingen av bøkene som eg syns var best i året som har gått er gjenlesinger, men innimellom så er det eit par av dei.

Bøkene som eg syns har vore best er ikkje best fordi dei har best språk eller tema eller noko anna definerbart. Dette er bøker som eg ikkje har klart å gløyme, og som eg hadde vansker med å leggje frå meg.

* Gro Dahle: Amerika. Tidlegare har eg kun lest barnebøker av Gro Dahle, men då denne dukka opp i forlagskatalogen vart den fort bestilt på biblioteket. Eg har god erfaring med å lese noveller som handler om same person i ulike stadier av livet, og Amerika var intet unntak. Eg beundrer måten Gro Dahle har sett seg inn i ei etterkvart ung jentes kjensleliv.

* Anthony Doerr: Alt lyset vi ikke ser. Ein mangefasettert roman om to ulike skjebner under andre verdskrig. I perioden eg las den var den med overalt, og hadde eg først satt meg ned vart eg sitjande veldig lenge.

* Helga Flatland: Vingebelastning. Flatland har tidlegare gitt ut ein trilogi om kva som skjer med eit samfunn då dei mister nokre av sine eigne. I Vingebelastning har Flatland fokusert på psykiske lidingar, og kor enkelt det kan vera å bli eit namn i psykiatriens korridorer. Denne står på lista til bokbloggerprisen 2015, og det blir spennande om den når opp til nominasjon.

* Kazuo Ishiguro: The Buried Giant. I opptakten til Man Booker Prize 2015 stod Ishiguros nyaste roman på lista over moglege nominerte. Den kom aldri til longlist, men eg angrer ikkje ein dag på at dette vart min første Ishiguro-roman. Den er annleis enn alt anna eg bruker å lese, og var eit friskt pust i min lesekvardag.

* Hans Olav Lahlum: Menneskefluene (K2 #1). I forbindelse med utgivelsen av Lahlums sjuande roman om K2 vant eg dei seks første i serien. Lahlum er ein interessant krimforfatter, og han skriver så drivande at det var veldig vanskeleg å leggje Menneskefluene frå seg.

* Maja Lunde: Bienes historie. I løpet av to dager las eg Lundes vaksendebut, og med tre ulike forteljarstemmer vart det litt besettande å lese vidare for å høyre kva som skjedde med den stemen du nettopp hadde forlatt. Denne står og på lista til bokbloggerprisen 2015.

* Irène Némirovsky: David Golder. Némirovsky er meir kjent for romanen Storm i juni, men David Golder er ein samansatt roman om ein mann som er villig til å gjera det meste for penger. Det var forfattarens debutroman og for ein debut.

* Chigozie Obioma: The Fishermen. Forfattarens debutroman, og shortlistplassering i årets Booker. Ein meget god roman om ein søskenflokk som møter mange utfordringar etter at ein gal manns ord om drap blant brørne set seg som ein demon i den eine broren.

* Edith Wharton: Ethan Frome. Den korte klassikeren på såvidt 100 sider las eg i februar, og nesten eitt år seinare kan eg framleis erindre kjenslene eg hadde då eg las den. Ethan Frome er ein klassiker utan ein lukkeleg slutt, den har kjærleik og svik, og var mi første Wharton-bok. Seinare i året høyrte eg Whartons The House of Mirth, men den klarte ikkje å oppnå det Ethan Frome gjorde.

* Hanya Yanagihara: A Little Life. Mursteinen i årets Booker, og den eg lenge trudde skulle vinne. 700+ sider om ein vennegjeng i New York som strever seg gjennom livet, og der limet i gjengen prøver å gjere sitt beste for å gløyme kva han har opplevd tidlegare i livet. Der andre har grått sine modige tårer har eg hatt god lyst til å kyle boka i veggen. Noko av det sterkaste eg har lest på årevis.

Har du nokre favoritter frå 2015? Har me nokon felles favoritter?

XOXO