24 in 48 Readathon

Det er igjen tid for lesemaratonet 24in48! I utgangspunktet hadde eg to dager framfor meg utan planer, men det endrer seg i løpet av eit vindpust. Først ringte farmor og lurte på om eg kunne vaska golvene hjå ho, og sjølvsagt kan eg det. Etterpå ringer mor og inviterer på middag, og kven seier nei takk til det.

Anyway! Nettsiden finner dykk HER (ekstern lenke), og i sosiale medier er hashtaggen #24in48. Eg kjem til å oppdatere her, og på Twitter (muligens Instagram). Leselysten min har vore meget god denne månaden, men det skal ikkje mykje til før eg legger frå meg ei bok. Heldigvis har bokhyllene mine mykje forskjellig, så eg går ikkje tom med det første.

Good luck all readathoners!

Laurdag 22. juli:

Kl. 12.17 - Golvene til farmor er reine, og ho var så fornøyd med rein leilighet når eg gjekk :-D Readathonet er ca 6 timer gammalt (om du fylgjer standard eastern time), men nå setter eg meg ned med kaffekoppen, og Colson Whiteheads Den underjordiske jernbanen.

Kl. 14.49 - Eg er ferdig med Den underjordiske jernbanen. Eg liker språket og beskrivelsene av områdene, men eg føler mykje av temaet går meg hus forbi. Mot slutten har eg bladd mykje, og det er ofte eit teikn på lite interesse for boka.

Kl. 23.00 - Det er rart korleis du kan lese og lese i dagevis, leselista vokser som aldri før, men når dagen for lesing er her soner du heilt ut. Eg har lest litt i ei krimbok som denne gongen ender på biblioteket igjen, og lest ca 100 sider i Nathan Hills Nøkken. Det er ei god bok, men ingen sengelektyre pga størrelsen.

Søndag 23. juli:

Kl. 09.30 - Eg hadde tenkt å stå opp tidleg, men hei det er søndag og ferie, så døgnrytmen min er litt tullete. Planen i dag er middag hjå mor&far, også satser eg på nokre lesetimar. I Baltimore, USA er klokka ca 03.30 så det er mange timer igjen på den offisielle klokka.

Tørre fakta:

* 217 sider i Colson Whiteheads Den underjordiske jernbanen.

XOXO

Bok: "Koste-Kari og de andre ungene"

Forfatter: Astrid Lindgren (1907-2002), Ingrid Vang Nyman (1916-1959, ill.)

Originaltittel: Kajsa-Kavat, omsett av Odd Bang-Hansen

Utgitt: 1950

Min utgåve: 1985

Format: Innbundet, 126 sider

Forlag: Cappelen Damm

Den svenske forfatteren Astrid Lindgren er verdskjent for sine romaner for barn, og for sine ulike karakterer som Pippi, Madicken, Emil og Rasmus. I 2017 skal eg fokusere på Lindgrens romaner, og eg veit det er mange gode historier i disse bøkene.

Novellesamlinga med Koste-Kari i spissen er ei samling med 11 historier med nemnte Koste-Kari, men og med den kjente historien om oksen Adam Engelbrekt, Pelle flytter til Rotebu og ein liten historie om far til Astrid Lindgren, Samuel August Ericsson. Elles var resten ukjent for meg, men like fullt underhaldande. Historiane viser mangfoldet i Astrid Lindgrens forfatterskap, og hennar kjærleik for barn av alle samfunnslag.

Koste-Kari vart forlatt på mormors dørstokk 3 måneder gammal, Samuel August var eit elska barn med fem brødre, medan Gull-jenta bur i lag med to tanter og ei kusine fordi mor hennar ligger på sjukehuset. Barna er heller ikkje ukjente med utfordringar og takler dei på sin måte, ofte til stor bravur og forundring frå dei vaksne. Det var nemleg vesle Kalle, ein uredd husmannsgut, som fekk den store oksen Adam Engelbrekt inn i fjøset ein påskedag. Novellesamlinga anbefales!

XOXO

Bok: "Ronja Røverdatter"

Forfatter: Astrid Lindgren (1907-2002), Ilon Wikland (f. 1930, ill.)
Originaltittel: Ronja Rövardotter, omsett av Jo Tenfjord
Utgitt: 1981
Min utgåve: 2000
Format: Innbundet, 227 sider
Forlag: Cappelen Damm

Den svenske forfatteren Astrid Lindgren er verdskjent for sine romaner for barn, og for sine ulike karakterer som Pippi, Madicken, Emil og Rasmus. I 2017 skal eg fokusere på Lindgrens romaner, og eg veit det er mange gode historier i disse bøkene.

Ronja Røverdatter handler om Ronja som veks opp med mor, far og tolv røvere i Mattisborga. Dei første åra av livet til Ronja er prega av harmoni, og Ronja veit lite om kva faren gjer til dagleg. Ein dag treffer Ronja Birk Borkason i skogen, og blir sjokkert då han kan fortelje at han, foreldra og røverne deira bur i den andre enden av Mattisborga. Den natta Ronja og Birk vart fødde tordna det så voldsomt at lynet slo ned i borga og delte den i to. Då Mattis tar Birk til fange blir Ronja så eitrande sint på han at ho flytter ut i skogen med Birk. Det blir starten på ein lang sommar, som til slutt fører til fred og fordragelighet mellom Mattis og Borka.

Historien om Ronja er nok den av Lindgrens historier eg kjenner best, og då eg las boka i går merka eg at eg kunne den nesten på rams. Eg har sett Ronja bli spelt på Rogaland teater (må ha vore på slutten av 90-talet) og eg hadde filmen om Ronja på VHS (ekstern lenke) og såg den mykje som barn. Det er ingenting som overrasker meg eller skremmer meg i historien om Ronja, men eg kan forstå om barn som ikkje kjenner historien blir skremt eller undrer seg. Mattis med sitt sinne, då Ronja sitter fast i snøen, hoppinga over Helvetesgapet og fleire slike ting. Eg kjenner historien så godt at for meg vart det simpelthen eit gjensyn med ein gammal venn (som søstra mi skreiv ein dag då ho hadde høyrt stemmen til Grete Haagenrud, det er hennar gamle venn). Ronja Røverdatter er i same kategori som Brødrene Løvehjerte (intern lenke), men for mitt harehjerte så passer den meg mykje betre. Anbefales!

XOXO

Bok: "Exit West"

Forfatter: Mohsin Hamid (f. 1971)
Utgitt: 2017
Format: Lydbok, lest av Ashley Kumar, 4t26min40sek
Forlag: Penguin

Den pakistanske forfatteren Mohsin Hamid er fødd i Pakistan, men har budd delvis der og delvis i California. Han er kjent for romaner som How to Get Filthy Rich in Rising Asia og The Reluctant Fundamentalist (Booker 2007, shortlist), men har og jobba som konsulent innan ledelse i New York og London.

Handlinga i Exit West føregår i eit land på randen av borgerkrig. Dei unge menneska Nadia og Saeed møter kvarandre, og til tross for uroen i landet starter dei ein komplisert kjærleiksaffære. Etter ei tid med fleire uroligheter bestemmer dei seg for å rømme landet, og i den nye verda har dei kun kvarandre. Det er ikkje lett å halde på kjærleiken, ønsket om å huske fortida, og starte på ny, og Nadia og Saeed glir sakte, men sikkert frå kvarandre. Samstundes har dei ingen andre og er tvungne til å halde saman sjølv om det aldri hadde fungert i heimlandet. Er forholdet verdt å satse på i ei verd dei er usikre på?

Mohsin Hamid skriver vakkert om migrasjon, kjærleik og fortvilelse. Exit West er nydelig skrevet samstundes som den er brutal i sin måte å skildre Nadia og Saeeds liv og handlingar. Flyktningkrisen er reell i våre dagar, og med denne vesle romanen forstår eg betre kva flyktningar må gjennom. Og akkurat det er mykje av grunnen til at ein leser fiksjon. For å tenke og forstå årsaker og drivkraft i mennesker på randen av samanbrot. Exit West flyter bra, og eg sitter igjen med ei kjensle av å ha høyrt noko bra. Om det fungerer i papir er eg meir usikker på då det går ganske stillferdig for seg.

XOXO

Som ei førebuing til Man Booker Prize i juli prøver eg å få med meg bøker på Goodreads Eligible-liste (ekstern lenke). Exit West er ei av mange bøker som kan hamne på den gjeve lista.

Bok: "Tørke" (Aaron Falk #1)

Forfatter: Jane Harper
Originaltittel: The Dry, omsett av Tore Aurstad
Utgitt: 2016
Min utgåve: 2017
Format: Innbundet, 384 sider
Forlag: Cappelen Damm

Den britiske forfatteren Jane Harper er fødd i Storbritannia, men har bodd store deler av livet i Australia. Harper har jobba som journalist i mange år. I 2015 mottok ho ein pris for upubliserte manuskript for romanen Tørke, og romanen har hausta lovord lenge før den vart publisert. Neste bok er under planlegging, og eg venter spent på meir frå Australia og politimannen Aaron Falk.

Handlingen i Tørke foregår i småbyen Kiewarra i Australia der tørken har regjert dei siste to åra. Innbyggarane er for det meste bønder som desperat trenger regn til dyr og avlingar, og spenningen blant folk er til å ta og føle på. Mange har sett seg nødt til å flytte, og handlegata ser meir og meir ut som ein spøkelsesby. Då tre medlemmer i ein vel ansett familie blir funnet brutalt myrda kjem den utflytta politimannen Aaron Falk tilbake for å delta i begravelsen. Den avdøde familiefaren, Luke, var ein barndomsvenn av Aaron, men hjemkomsten blir ikkje av det muntre slaget. 20 år tidlegare vart Aaron og faren kjeppjaga frå byen, og gamle hemmeligheter er på veg opp i lyset.

Politimannen, som arbeider i økokrimavdelinga i Melbourne, blir bedt om å hjelpe til med etterforskninga. Det blir ein kamp mot både innbyggarane, hemmeligheter og klokka etterkvart som etterforskninga skrider fram. Var Luke Hadler så desperat at han drepte seg sjølv, kona og den vesle sonen, eller ligger det noko anna bak? Jane Harper gjer ein glitrande debut som krimforfatter, og det er som om du kan kjenne smaken av støv i munnen.

Eg trur det var Elin/Bokelskerinnen som skreiv om denne første gongen eg høyrte om den, og plutseleg eksploderte det og eg las om den over alt. Det er ikkje ofte eg kjøper innbundne bøker om dagen, men når du ikkje få ei bok ut av hovudet på dagevis er det bare å springe til bokhandelen. Eg har lest mykje frå Australia, og det er eit land som fascinerer meg, men det er lenge sidan eg har lest ein sidevender av dette slaget. Leselysten min har vore ikkje-eksisterande lenge, men Tørke har så absolutt bidratt til å knekke vekk litt av det verste. Sidene flyr avgårde, og ein må halde tunga beint i munnen for å halde styr på alle hemmelighetane. Først på slutten får du svaret på den største, og den er vond å svelge. Eg hadde eit bittelite mikroskopisk håp om at det kunne ende betre enn det gjorde, men dengang ei. Neste bok om Aaron Falk kjem i oktober kan eg lese på Goodreads, og eg håper den blir kjapt omsett. Varmt anbefalt!

XOXO

Som ei førebuing til Man Booker Prize i juli prøver eg å få med meg bøker på Goodreads Eligible-liste (ekstern lenke). Tørke er ei av dei mange bøkene som kan hamne på den gjeve lista.

Bok: "House of Names"

Forfatter: Colm Tóibín (f. 1955)
Utgitt: 2017
Format: Lydbok, 8t46min1sek, lest av Juliet Stevenson, Charlie Anson og Pippa Nixon
Forlag: Penguin

Den irske forfatteren Colm Tóibín er godt kjent for sine mange romaner og novellesamlingar, blant anna Brooklyn og The Testament of Mary. Han har tidlegare jobba som journalist, og er æresdoktor ved fleire kjente universitet. House of Names er hans nyaste roman.

I House of Names får me ein gjenfortelling av det greske sagnet om Clytemnestra. Ho var ei berykta dronning i gresk mytologi, og med Tóibíns gjenfortelling blir historien og språket meir tilgjengelig for eit større publikum. Historien blir fortalt i fire deler med (i mitt tilfelle) 3 ulike opplesere, men det bidrar kun til spenning og eit driv i historien. Clytemnestras barn og lidelsesfeller er heller ikkje ukjente med mord og bestialske handlinger, og gjer alle sitt til at gresk mytologi blir aldri det same igjen for den moderne leser.

Eg har eit varierande forhold til Colm Tóibín. Mykje av det eg har lest er bra, men så har eg hatt nokre dårlege opplevingar. Gjenfortellingar er unekteleg spennande, og når Ann Helen (ekstern lenke) skriver ein meget god anmeldelse av romanen så må eg krype til korset og starte på boka. Det er ikkje naudsynt å ha lest det originale greske sagnet, eg trur det er bare nyttig å faktisk ikkje ha gjort det. House of Names er spennande, grotesk, sørgelig og meget god. Colm Tóibín har skrevet om mødre og familier i fleire av sine bøker, og vender derfor tilbake til noko han kan veldig godt. Anbefales!

XOXO

Som ei førebuing til Man Booker Prize i juli prøver eg å få med meg bøker på Goodreads Eligible-liste (ekstern lenke). House of Names er ei av dei mange bøkene som kan hamne på den gjeve lista.

Leserefleksjonar #20 | Juni i bøker

Juni var: Eg kan ikkje fatte og begripe kor denne månaden vart av, for eg syns nettopp eg skreiv oppsummering for mai. Det har vore travelt på jobb, travelt privat og samstundes har sommeren både kommet og gått. Håper den kjem tilbake når me nå skriver juli! Eg har vore på gratiskonsert i Kleppelunden, vore på fleire fotballkamper, tilbrakt ein laurdag med ønske om å få igjen ein fridag, hatt ein 8-åring på overnatting og markert Harry Potters 20-årsdag!

I juni las eg: Det er ikkje for mykje å skrive heim om, og eg har eit stille håp om at det skal løsne før Booker i juli. Dei tre øverste er lydbøker, og det er slik eg får leselista til å vekse for tida. Goodreads-målet gidder eg i alle fall ikkje sjå på! I går kveld begynte eg på ei spennande ny bok, og vips hadde eg lest 100 sider så det er framgang.

• Zadie Smith: Swing Time
• Julian Fellowes: Belgravia
• Agatha Christie: Black Coffee (Poirot #7)
• Synnøve Eriksen: Spionen (Jordbærdamene #16)
• Jørn Lier Horst: Jakten på Tyven-tyven (Detektivbyrå nr 2 #14)

I juni kjøpte eg: Bokboksen landa i postkassen denne månaden og, også har eg kjøpt ei bok utanom. Jane Harpers Tørke (The Dry) har eg sett rundtforbi, og min filosofi er at viss du ikkje får ei spesiell bok ut av tankane på fleire dagar er det eit teikn på løp og kjøp!

Månadens store leseoppleving: Julian Fellowes kan det meste, og romanen Belgravia (som eg har skrevet om) var det beste av dei få bøkene eg har lest i juni.

Månadens lesesirkler/utfordringar: Belgravia er frå bokhylla, og Swing Time kan nomineras til Booker. Før eg kan konsentrere meg om eventuelle mål må lesesperren vekk.

I juli skal eg: Ha ferie! Eg har ei veke igjen på jobb, før eg skal ha fire veker ferie. Til den tid har eg bestilt sol, sol, sol. Eg skal igrunnen ingenting i ferien, men lesing i parken er eit mål. 27. juli kjem langlista til Booker, og eg er i gang med Eligible-lista (ekstern lenke). Storytel har vist seg frå si beste side, og eg har sikkert 12-15 bøker i lydbokhylla som kan nomineras. Tida vil vise om det fungerer å høyre (og få med seg innhaldet i) Booker-bøkene, men den tid, den sorg. Siste helga i juli skal eg sannsynligvis ha 2 små gutter på overnatting så det kan bli festlig.

Kva har du lest og opplevd i juni?

XOXO