Bok: "Belgravia"

Forfatter: Julian Fellowes (f. 1949)
Originaltittel: Belgravia, omsett av Halvor Kristiansen
Utgitt: 2016
Min utgåve: 2016
Format: Innbundet, 433 sider
Forlag: Gyldendal

Den britiske skodespelaren, forfatteren, regissøren og produsenten Julian Fellowes har mange jern i ilden, men som regel blir alt han tar i til gull. På 2000-talet spelte han ei rolle i den populære serien Monarch of the Glen (i Noreg gjekk serien under namnet Kar for sin kilt på NRK1), og sidan då har han fokusert på å skrive og regissere serier som Downton Abbey og filmer som Young Victoria og Gosford Park. Julian Fellowes har skrevet fleire romaner, men Belgravia er den første eg leser ført i hans penn.

Belgravia starter i Brussel i juni 1815, dagen før det dramatiske slaget ved Waterloo. Hertuginnen av Richmond inviterer til ball, og den ambisiøse handelsmannen James Trenchard har lenge vore desperat etter ein invitasjon. Dottera hans, Sophia, har gjennom sin venn Edmund Bellasis klart å få invitasjoner til seg sjølv og foreldra, men kvelden blir alt anna enn vellykka. For Sophia blir heile livet endra i ettertid, og 25 år seinare befinner me oss i London.

I 1840 blir det framleis snakka om alle liva som gjekk tapt ved Waterloo, og om det tragiske ballet i Brussel, og hjå familien Trenchard er det ikkje mykje glede å spore. I London bur den tradisjonelle eliten side om side med den gryende overklassen i den fornemme bydelen Belgravia, og hemmeligheter som har vore skjult i 25 år er på god veg til overflaten. Det er fleire om ønsker disse hemmelighetene fram i lyset, medan for andre kan det bety personleg ruin og dårlegare framtidsutsikter. Det er med andre ord duka for eit kammerspel av dei sjeldne, og teppet er på veg opp!

Belgravia har stått lenge i bokhylla, og eg har prøvd meg fleire gonger, men tida har ikkje strukket til og leselysta har ikkje tillatt den. Lydbok har vore redninga, og godt mogleg er det på grunn av den at eg faktisk har fullført boka. Belgravia har mange karakterer, hemmeligheter og familieforhold å halde styr på, men så snart du kjem inni er det ikkje så vanskeleg. Problemet er vel heller at fleire av dei er så ufordragelige at boka kanskje hadde hamna i veggen ved fleire anledningar. Romanen er velskrevet, den har definitivt sine øyeblikk på godt og vondt, og ved fleire anledninger himler eg med augo fordi det er ting som er så opplagt i dag, men som var totalt utelukka i 1840. Ting som barn utanfor ekteskap, lønna arbeid og muligheten til å bryte ein forlovelse er ting som skjer i dag, men i 1840 vart du nærmast kasta ut av familien om det skjedde. Alt i alt er det ein god roman, og eg får assosiasjoner til Downton Abbey. På grunn av det siste blir eg ikkje overraska om Fellowes lager TV-serie av Belgravia. Anbefales!

XOXO

Man Booker International Prize - Vinnaren

Og vinnaren av The Man Booker International Prize 2017 heiter David Grossman og har skrevet romanen A Horse Walks Into a Bar! Gratulera til forfattaren og ikkje minst til omsetjaren Jessica Cohen!

XOXO

Når papirboka ikkje frister...

...låner ein lydboka på biblioteket!

XOXO

Bok: "Swing Time"

Forfatter: Zadie Smith (f. 1975)
Utgitt: 2016
Format: Lydbok lest av Pippa Bennett-Warner, 13t44min50sek
Forlag: Penguin

Den britiske forfatteren Zadie Smith er godt kjent og godt likt for sine romaner. Ho har fleire gonger vore på Man Bookers nominasjonsliste; i 2002 på langlista for The Autograph Man og på kortlista i 2005 for On Beauty. Swing Time er mi første Zadie Smith-bok, men eg utelukker ikkje at fleire av hennar tidlegare romaner dukker opp på bloggen.

I Swing Time møter me to venninner som drøymer om å bli profesjonelle dansere. Kun ei av dei har verkeleg talent, den andre har ideer om rytme, musikk og kva som skal til for å bli fri. Romanen handler om vennskap og draumer, om musikk og røtter, om arv og miljø. Det store spørsmålet blir: Korleis kome vekk frå disse røttene? Venninnene kjem til ein bråstopp i vennskapet, men blir det ordentlig gløymt...? Swing Time svinger veldig frå det eine til det andre, og mellom kontinenter, og den har ein egen rytme i seg som ikkje mange andre forfattere får til.

I første omgang liker eg boka, i andre omgang kan eg ikkje heilt ta den igjen for eg har brukt så lang tid på den. Swing Time vart påbegynt i ei tid der leselysta var på topp, og avslutta for eit par dager sidan. Goodreads har fleire delte meiningar om romanen, og mange meiner at det er muligens ikkje den beste boka å begynne på i forfatterskapet til Zadie Smith. Eg har ingenting å samanlikne med, men eg liker den godt, og kjem til å plukke opp fleire Smith-bøker.

XOXO

Som ei førebuing til Man Booker Prize i juli prøver eg å få med meg bøker på Goodreads Eligible-liste (ekstern lenke). Swing Time er ein av dei mange bøkene som kan hamne på den gjeve lista.

Leserefleksjonar #19 | Mai i bøker

Mai var: Samstundes som eg kommenterer annakvar dag at vekene fyker avgårde så har likevel denne mai-månaden vart i evigheter. Helgene har sjelden vore "mine" då servering i konfirmasjon, familietreff med 81 (!) andre, 17. mai-feiring med farmor, middag med familie og naboer og diverse anna har åte opp timane mine. Leselysten kjem seg, men det kjem veldig an på boktype. Eg har vore på kino og sett King Arthur (fantastisk film), bingewatched Anne with an E på Netflix og The Night Shift på Viaplay. Nå er eg klar for juni og forhåpentlegvis litt meir sommarvarme (og nei, den eine dagen førre laurdag var ikkje godt nok).

I mai las eg: Månaden begynte greit, men dei siste to vekene har eg knapt opna ei bok. Det er ikkje ei kjensle eg liker og er komfortabel med, men eg har innsett at eg må ta tida til hjelp. Eg har dog lest litt Astrid Lindgren, og elles lystlest når eg har hatt lyst til det.

• Astrid Lindgren: Mesterdetektiven Blomkvist lever farlig (Kalle Blomkvist #2)
• Astrid Lindgren: Mesterdetektiven Blomkvist og lille Rasmus (Kalle Blomkvist #3)
• Lise Myhre: Nemi - Monstermaskinen (Nemi #6)
• Lisa Aisato: Odd er et egg
• Lise Myhre: Nemi - Farlig farvann (Nemi #7)
• Nora Roberts: The Perfect Hope (Inn Boonsboro #3)
• Agatha Christie: The Mystery of the Blue Train (Poirot #6)

I mai kjøpte eg: Ingenting utanom bokboksen.

Månadens store leseoppleving: Lisa Aisato er eit namn eg merka meg då eg las Mine to oldemødre i 2009. Eg har truffe illustratøren fleire gonger i forbindelse med bokbloggerprisen, og det gleda meg stort då boka hennar Odd er et egg skulle bli kortfilm. Då eit jakkemerke dukka opp på Instagram sendte eg ein mail til Lisa Aisato og spurte kor merket kunne kjøpas. Eit par dagar seinare dumpa ein konvolutt ned i postkassa mi med fem ulike jakkemerker med motiv frå filmen. Boka måtte derfor lesas, og biblioteket var neste stopp. Odd er et egg er ei skjønn bok om å kome ut av skalet sitt, og bør lesas av fleire.

Månadens lesesirkler/utfordringar: Eg har framleis til gode å lese resten av kortlista til MBPI, men eg har så smått starta på Grossman-boka. Elles har eg lest eit par Lindgren, og vil fortsetje med det.

I juni skal eg: Ta det heilt med ro og ikkje tenke på kva Goodreads seier om leseutfordringa ;-)

Kva har du lest og opplevd i mai?

XOXO

Men bloggen var ikkje død...

14 dager + utan innlegg, og nesten utan ei einaste ferdiglest bok! Eg ser rundt på blogger og Goodreads og andre leser så busta fyker, og kva gjer eg? Eg ser serier på DVD og Viaplay, spiller Wordfeud og Sims på iPad'en og har ikkje hatt ei roleg helg på vekevis. Dei siste helgene har vore innhaldsrike, men kva skjedde med laurdag og søndag uten planer (som ikkje er lagt av meg). I dag er den rolegaste helge-dagen eg har hatt på lenge, og eg går framleis i pysj.

Eg har diagnostisert meg sjølv med lesesperre for uansett kva eg plukker opp legger eg det fort frå meg. Jo Nesbø-krim, Astrid Lindgren-biografi, Elizabeth Gaskell-klassiker; you name it, I have tried it. Eg liker ikkje å kjenne på denne kjensla, men eg skulder på for mange planer og prosjekter. Eg skal etterpå ete middag og gå grundig gjennom bokhylla for enten å finne ei god bok eg har lest før eller finne ei som forhåpentligvis held på merksemda mi litt lenger enn 5 min.

Lyspunkter i ein kvardag er nydelege kveldshimler, 17. mai-feiring med barnetog, middag med farmor og folketog, familietreff med 81 andre (!) slektninger og barnehender rundt nakken din idet du entrer døra på avdelinga. Sist helg såg eg den nye filmatiseringa av Anne frå Bjørkely, og det spørs om ikkje den må få eit eige innlegg. Anne with an E var magisk, med fleire kreative løysingar (men ingenting som ikkje lyser at dette kunne Anne Shirley funnet på).

XOXO

Bøker: "Mesterdetektiven Blomkvist"

Forfatter: Astrid Lindgren (1907-2002)
Utgitt: 1946, 1951 og 1953
Mine utgåver: 2007 og 1977
Omsettere: Tove Bakke (#1), Jo Tenfjord (#2), Eldor Martin Breckan (#3)
Format: Innbundet, mellom 102 og 165 sider
Forlag: Gyldendal og Tiden Norsk Forlag

Den svenske forfatteren Astrid Lindgren er verdskjent for sine romaner for barn, og for sine ulike karakterer som Pippi, Madicken, Emil og Rasmus. I 2017 skal eg fokusere på Lindgrens romaner, og eg veit det er mange gode historier i disse bøkene.

Bøkene om Mesterdetektiven Blomkvist handler om Karl Blomkvist, Eva-Lotta Lisander og Anders Bengtsson og deira rosekriger mot vennene Sixten, Jonte og Benka. Dei er inspirert av dei engelske rosekrigane, og førstnemnte trio er den kvite rose og sistnemnte er den røde rose. Sommarferien er alltid etterlengta og i tre somre følger me trioen på jakt etter den høgt akta Stormumriken. Innimellom rosekrigane og jobbing i foreldrenes butikker og verkstad er Karl Blomkvist sterkt interessert i detektivsakene til Lord Peter Wimsey og Hercule Poirot. Han må ofte på spaning rundt i nabolaget, og fører sirlig signalement over alle kjente og ukjente i den søvnige vesle byen. Det hender ikkje så mykje i byen, men det er ei stor hending i kvar av bøkene, og det får mesterdetektiven på beina. Mesterdetektiven Blomkvist er krimklassikere og blir framleis lest den dag i dag.

Mesterdetektiven Blomkvist har ikkje vore ein del av mi barndomslesing, men eg har ei søster som eg er ganske sikker på har lest dei i barndommen. Eg las veldig lite krim som barn, harehjertet mitt slår til igjen. Medan eg las disse bøkene så slo det meg at det er ikkje alle bøker som held seg like godt over fleire år, og eg merka at eg kjeda meg medan eg las. Rosekriger, stormumrik og ein tenåring på jakt etter forbrytelser ligger ikkje for meg. Når det er sagt er bøkene spennande og passer absolutt for barn i den rette alderen.

XOXO