"Nicholas Nickleby" av Charles Dickens

Charles Dickens (1812-1870) burde vera eit kjent namn for dei fleste, med mindre du har vore under ein stein dei siste 200 åra. Brite, forfattar, satiriker og avismann, med minimal skolegang. Fleire av hans romanar skrevet i Victoria-tiden står som store verk den dag i dag. Charles Dickens er ein av mine personlege favoritter.

Nicholas Nickleby er den tredje romanen frå Charles Dickens, og den andre så langt som har eit namn i tittelen. For den erfarne Dickens-lesar vil det umiddelbart bety at tittelen er hovudpersonen, og det er jo tilfellet i denne og. Eg har lest Nicholas Nickleby ein gong før, og var litt spent på om fire år kunne bety noko for min interesse i historien. Dengang ei.

Nicholas Nickleby handler om Nicholas som blir pengelens etter farens død, og tar med seg si mor og si yngre søster frå landet og til London for å søke lykken hjå farens bror, Ralph Nickleby. Det møtet blir ufruktbart då onkelen er ein tyrann av ein forretningsmann og har ingen intensjon om å hjelpe si svigerinne med pengesorger. Nicholas blir då nødt til å skape sin eigen veg i verda, og begynner som lærar ved Dotheby's Hall. Det er ein skule for smågutter, og Nicholas møter her rektoren som er nok ein tyrann, og foreldreløse Smike. Etter ein konfrontasjon rømmer Nicholas og Smike frå Dotheby's Hall, og i løpet av romanen treffer dei to fleire snodige karakterer. Historien til Ralph Nickleby kjem og fram i lyset og det viser seg at det er ein forbindelse mellom Ralph og Smike som førstnemnte helst vil ha i skyggene.

Nicholas Nickleby har det rette Dickenske preget med snodige karakterer, gode skildringer og oppreisning til slutt, men dessverre er romanen så lite engasjerende for min del at lydboka blir bakgrunnsmusikk istadenfor at eg faktisk følger med. Men dette er bare mi meining, du kan jo syns boka er heilt fabelaktig.

XOXO

| Forfatter: Charles Dickens | Utgitt: 1839 | Min utgåve: 2003 | Format: Heftet, 817 sider | Forlag: Penguin |