Forfatter: Terry PratchettOriginaltittel: Wyrd Sisters
Utgitt: 1988
Min utgåve: 2001
Oversetter: Per Malde
Format: Hardback
Forlag: Tiden Norsk Forlag
Frå: Biblioteket
Baksidetekst: Dramatikk oppstår når de tre heksene Bestemor Værvoks, Dadda Ogg og Magrotte Hvitløk, kjent som De sære søstrene, blander seg inn i hvem som skal herske i kongeriket Lancre. Alt du forventer er med i denne hysteriske fortellingen - konger med pukkelrygg, tapte kroner, narrer og ukjente arvinger. Og de er forent av ting du aldri har hørt om, som en teatergal storm og den første kjente gangen et kosteskaft har fått fylt drivstoff i luften.
Eg har ikkje heilt falt for denne serien, og forstår den ikkje heilt, men eg fortsetter å lese. I 6. bok er det dei sære søstrene som er i hovudfokus, og 3 hekser/søstre har vore med i utallige oppsetninger tidligere, frå Shakespeares Macbeth til Disneys Tornerose. Terry Pratchett har og tatt med element frå andre eventyr; då søstrene snakker om ei forlengst avdød heks blir det nemnt at ho gjorde eit gresskar til ein karet (Askepott), dyssa eit slott i søvn (Tornerose) og buddde i eit pepperkakehus der ho fekk sitt endelikt i sin eigen ovn (Hans og Grete).
XOXO
Fint at du skriver din ærlige mening :-)
SvarSlettTakker, kan jo ikkje noko anna:-)
SlettTerry Pratchett er ein av mine favorittforfattarar.
SvarSlettSære søstre (Wyrd Sisters) er også ein av hovudgrunnane til at eg har ein tendens til å fnise meg gjennom både Macbeth og Hamlet, i tillegg til delar av Shakespeare sin livshistorie. Tru meg, du får veldig rare blikk når du ler på toget og folk ser at du les Macbeth ;-)
Hehe, kan ikkje tenka meg at Macbeth er fnisemateriale, men med desse søstrene så kan det fort bli fnisete:-)
Slett