Bok: "Belgravia"

Forfatter: Julian Fellowes (f. 1949)
Originaltittel: Belgravia, omsett av Halvor Kristiansen
Utgitt: 2016
Min utgåve: 2016
Format: Innbundet, 433 sider
Forlag: Gyldendal

Den britiske skodespelaren, forfatteren, regissøren og produsenten Julian Fellowes har mange jern i ilden, men som regel blir alt han tar i til gull. På 2000-talet spelte han ei rolle i den populære serien Monarch of the Glen (i Noreg gjekk serien under namnet Kar for sin kilt på NRK1), og sidan då har han fokusert på å skrive og regissere serier som Downton Abbey og filmer som Young Victoria og Gosford Park. Julian Fellowes har skrevet fleire romaner, men Belgravia er den første eg leser ført i hans penn.

Belgravia starter i Brussel i juni 1815, dagen før det dramatiske slaget ved Waterloo. Hertuginnen av Richmond inviterer til ball, og den ambisiøse handelsmannen James Trenchard har lenge vore desperat etter ein invitasjon. Dottera hans, Sophia, har gjennom sin venn Edmund Bellasis klart å få invitasjoner til seg sjølv og foreldra, men kvelden blir alt anna enn vellykka. For Sophia blir heile livet endra i ettertid, og 25 år seinare befinner me oss i London.

I 1840 blir det framleis snakka om alle liva som gjekk tapt ved Waterloo, og om det tragiske ballet i Brussel, og hjå familien Trenchard er det ikkje mykje glede å spore. I London bur den tradisjonelle eliten side om side med den gryende overklassen i den fornemme bydelen Belgravia, og hemmeligheter som har vore skjult i 25 år er på god veg til overflaten. Det er fleire om ønsker disse hemmelighetene fram i lyset, medan for andre kan det bety personleg ruin og dårlegare framtidsutsikter. Det er med andre ord duka for eit kammerspel av dei sjeldne, og teppet er på veg opp!

Belgravia har stått lenge i bokhylla, og eg har prøvd meg fleire gonger, men tida har ikkje strukket til og leselysta har ikkje tillatt den. Lydbok har vore redninga, og godt mogleg er det på grunn av den at eg faktisk har fullført boka. Belgravia har mange karakterer, hemmeligheter og familieforhold å halde styr på, men så snart du kjem inni er det ikkje så vanskeleg. Problemet er vel heller at fleire av dei er så ufordragelige at boka kanskje hadde hamna i veggen ved fleire anledningar. Romanen er velskrevet, den har definitivt sine øyeblikk på godt og vondt, og ved fleire anledninger himler eg med augo fordi det er ting som er så opplagt i dag, men som var totalt utelukka i 1840. Ting som barn utanfor ekteskap, lønna arbeid og muligheten til å bryte ein forlovelse er ting som skjer i dag, men i 1840 vart du nærmast kasta ut av familien om det skjedde. Alt i alt er det ein god roman, og eg får assosiasjoner til Downton Abbey. På grunn av det siste blir eg ikkje overraska om Fellowes lager TV-serie av Belgravia. Anbefales!

XOXO