Forfatter: Julianne Nygård og Tone Solberg
Utgitt: 2018
Format: Innbundet, 180 sider
Forlag: Aschehoug
Den norske bloggeren Julianne Nygård har delt opp- og nedturer på bloggen Pilotfrue (ekstern lenke) i fleire år. Det som har stått i fokus dei siste åra er draumen om ein baby. Det har vist seg å ikkje vera så enkelt, og Nygård og mannen, Ulrik, har fått god hjelp på Spiren fertilitetsklinikk i Trondheim. Det har heller ikkje vore bare enkelt, men Julianne Nygård har stått last og brast med draumen sin, og endelig lykkes dei. I skrivande stund er det ikkje lenge før babyen ser dagens lys, og eg gleder meg med dei.
Eg har vokst opp med ein diger familie som får barn i aust og vest, eg er glad i barn og jobber med barn, men kan ikkje tenke meg sjølv. Eg låner meir enn gjerne, og sitter gjerne barnevakt, men eg har ingen draum om eigne barn. Det er kanskje litt spesielt av meg med disse tankene og lese ei slik bok som Nygård har skrevet, men ein leser vel ikkje bare for å kjenne seg igjen? Tilfeldighetane vil ha det til at eg kjenner to stykker som i skrivande stund er gravide ved hjelp av prøverør. Tanken min bak å lese denne boka er både for meir innsikt i prøverørshistorie og fordi eg leser bloggen til Nygård.
Historien til prøverør er det journalist Tone Solberg som har skrevet, og for meg som har lest dei fleste blogginnlegga til Nygård så er det historien som er mest interessant og ikkje blogginnlegga til Nygård. Likevel er det ikkje heilt negativt for på bloggen kjem innlegga om prøving og feiling innimellom andre innlegg, og ved å samle dei i boka får ein meir heilhet. Boka er lettlest og grei, og det var fint å lese om oppturer i IVF-historien, men og om eit ektepar som aldri fekk oppfylt draumen. Eg diskuterte med ein kollega her om dagen om graviditet og barn og diverse, og me var ganske enige om at me maser ikkje på folk me kjenner om dei skal ha barn snart eller om dei skal ha fleire barn og liknande. Litt fordi eg ikkje vil ha spørsmålet sjølv (det er ikkje så lenge sidan eg fekk det spørsmålet), men og fordi ein kan aldri vite om paret ønsker seg barn eller om dei sliter med å få barn. Det er eit tankekors i vår ellers så opne verden der alt kan diskuteres.
XOXO
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar