Stemmens kontinent #12 | "Min søsters søster" av Selima Hill

Selima Hill (f. 1945) vart fødd inn i ein malerfamilie i London. Ho var ein attpåklatt i ein heim prega av avmålthet, avstand og ambisjoner. Kunst og intellekt vart satt pris på, fortrolighet var det lite av. Maling låg ikkje for Selima Hill, istadenfor skreiv ho side opp og side ned i notatbøkene. Hill har forfatta ei rekke diktsamlinger, og motatt ei rekke priser.

Min søsters søster er gjendikta av Hanne Bramness, og består av 39 dikt frå samlingene Violet (1997) og Bunny (2001). Etter 12 diktsamlinger frå kjente og ukjente kvinner har eg endeleg funne ei som eg faktisk liker godt. Mogleg det har noko med at eg har ei søster sjølv, eller at Hill er frå England, så er dette gjenkjennbart. Humor har den og, og det liker eg.

Eit par smakebeter:

Min søsters dukke

Hun tar på henne kjoler lik en dukke,

og prøver ut forskjellige stillinger,

som om hun ennå levde, men det gjør hun ikke,

eller nesten ikke, i alle fall ikke i morgen:

hun prøver likevel å støtte og mate henne

og tro på at hun snart skal komme hjem,

og snart bli gjenforenet med hestene sine,

snart skal vi få høre tordenen fra hovene,

og veiene skal revne, sykehus styrte,

senger i hundrevis dukke fram av ruinene

og ule og flakse sin vei på himmelen.

Min søsters søster

Hver kveld før jeg sovnet inn

skrev jeg om vår dag på sykehuset,

om håpet, om frykten, grunnene til det;

jeg skrev om blomstene ved sengen hennes,

om kortene og pillene, vekt og temperatur,

om alt, faktisk, bortsett fra min søster

eller noe som hadde med min søster.

Jeg vil ikke ha henne med i mine private bøker

når alt som står der fins på grunn av meg.

Jeg vil ikke ha henne rotende rundt der

som om hun må det bare fordi hun var med.

Møte

Da vi møttes den kvelden i trappen,

om kvelden den dagen moren vår døde,

så hun på meg som om hun ikke kjente meg,

som om hun alt var utenfor rekkevidde,

en som årelang smerte hadde gjort det umulig å røre,

dyppet i glass for sitt eget beste.

XOXO

| Utgitt: 2003 | Format: Hefta, 52 sider | Forlag: Cappelen Damm |

I gjendiktningsserien Stemmens kontinent frå Cappelen Damm er det kun kvinnelege lyrikere som har fått plass. Beathe gjorde meg merksam på denne serien rundt jul og eg heiv meg på idéen om å lese alle 25 bøkene. Serien består av internasjonale poeter frå heile verda, og det var kun ei av dei som eg var kjent med frå før. Forfatteren bak The Bell Jar, Sylvia Plath, er representert og bidraget hennar, Tre kvinner, har eg lest tidlegare utan å bli merksam på at Stemmens kontinent var ein serie.

Eg leser lite lyrikk i utgangspunktet, men liker idéen om at det kun er kvinner representert og at det er frå heile verda. Det er den norske lyrikeren Hanne Bramness som er initiativtaker, redaktør og i enkelte tilfelle gjendikter. Eg ser fram til å bli betre kjent med alle 25 bidraga. Beathes progresjon med serien kan følges HER (ekstern lenke).